نوروز باکو، ۱۳۲٦ خجسته سال نوین است و آرزومندم که سال نو به شما خرّم و همایون باد درختِ خسته و عریان دوباره شد پرگل خرابه های گلستان دوباره شد آباد به شادی گل و شور بهار و شوق چمن قسم، که ریشهء غم را به باد باید داد برای ما که سر سپردیم به …

یادواره ها، ژاله اصفهانی، شمارهء پنج weiterlesen

زیست نامه ۱۳٥۳ خندهء سرخ لاله های بهار اشک زرد درخت های خزان بوسهء وصل و شادی دیدار غم بدرود و آفت هجران همهء عمر جستجو کردن منتظر بودن – آرزو کردن و شکفتن در آفریدن ها زندگینامهء من است و شما ... ۞۞۞ ابر و خورشید ۱۳٥۷ می شود هر لحظه یک رنگ دگر …

یادواره ها، ژاله اصفهانی، شمارهء چهار weiterlesen

چو می خندی تو ۱۳٤۳ چو می خندی تو می خندد گل خورشید چو می خندی تو صحرا می شود صد رنگ چو می خندی تو می رقصد در و دیوار چو می خندی غمم آرام می خوابد امیدم می شود بیدار اگر بینی گهی آهسته می گویم مشو دلتنگ که مادر سرنوشتش، گریهء غمها …

یادواره ها، ژاله اصفهانی، شمارهء سه weiterlesen

من قناری نیستم ۱۳٤۹ من قناری نیستم تا در چمن خوانم ترانه از چه می خواهی ز من شعر لطیف عاشقانه؟ آبشاران بهاری ریزد از چشمم که کوهم شعله بر کاغذ زند هر حرف شعرم من سرود خشمناک یک گروهم یک گروه عاصی از صبر خسته چشم باز و دست بسته درد آنها رنگ دیگر …

یادواره ها، ژاله اصفهانی، شمارهء دو weiterlesen

آن نغمه ۱٣٥۱ بشکفد بار دگر لالهء رنگین مراد غنچهء سرخ فروبستهء دل باز شود من نگویم که بهاری که گذشت آید باز روزگاری که بسرآمده آغاز شود روزگار دگری هست و بهاران دگر ... شاد بودن هنر است شاد کردن هنری والاتر لیک هرگز نپسندیم به خویش که چو یک شکلک بی جان شب …

یادواره ها، ژاله اصفهانی، شمارهء یک weiterlesen