برای زیورِ دیدگان

ایمان بیاور به مهرِ من ای مهربانِ نازنین
ایمان بیاور به شعرِ من ای خوشهء پروین بر جبین
مهری در سپهر گر فروزنده جلوه گر شدست
در عمقِ همین خاکِ ستبر پا گرفته است
شعری اگر به شوق به پرواز در آمدست
دردامنِ پاکِ همین رود غوطه ور بُدست
بی عشقِ سبکبال باد و آتشِ مهین
حرفی نگشتست برلبانم جایگزین
گر در ستایش پویش و زایش سروده ام
نور و سیاهی، روز و شب را، هماره همزاد دیده ام
ایمان بیاور به شکفتنِ انسان در آمیزش با جهان
ایمان بیاور به هماغوشیِ غم و شادی در کیهانِ بیکران

۞۞۞
نوزدهم مردادماه هزار و سیصد و نود و یک
Rotenburg an der Fulda