۞“از عشق سخن بگو، رها کن همه را“

با سپاس از دانه کارانِ داد و دانش و مهر

۞۞۞

آتش و آگاهیِ نهان و عیان

جان گرفته درونِ مغزها و سینه ها

می گشاید همی دیده ها به سویِ رنگ های بیشمار

لابلایِ نقش های سیاه و سپیدِ خبرنامه ها

پا می نهیم باز برفروخته برون

از زیرِ آوارِ انبوهِ روزمرّه ها

نَرم می نشینیم هوشیار و تیزبین

بر منظرِ فراخِ پرواز و پرنده ها

می بندیم بارِ دگر کمر، سرفراز و استوار و پایدار

شادمان به کارزارِ گرانِ روان در صحنه ها

در وجودمان هم خروشنده دریایِ درد و

هم بلند آسمانِ آرمان و امید و اراده ها

۞۞۞

برگرفته از سرودهء اندیشمندِ بزرگوار محمّد رضا شفیعی کدکنی ۞

از عشق سخن بگو

در کوچه ز دور بشنو این همهمه را
یک پرده فراتر آر این زمزمه را
هر چند سخن ز عشق گفتن خطری ست
.از عشق سخن بگو، رها کن همه را

۞۞۞

Rotenburg an der Fulda
دوّم تیر ماه هزار و سیصد و نود و چهار

۞۞۞

:نسخه برای چاپ

 از عشق سخن بگو