نازنین! آن گاه که با نگاهِ خود

نوشته هایم را زنده می کنی

آنها را کرمهای کودکی من بدان

که در گذار از لابلای سیب های تحسینِ طبیعت

گلابی های شگفت زدگی در دیدار

آلوهای تصوّر و تجسّم

انگورهای سادگی و شفّافیّت در پندار

و هلوهای احسان وتعاون

پوست اندازان توشه گرفته اند

سپس در پیلهء تجاربِ زندگی

دگردیسی داشته اند

و اکنون به سوی مرغزار روان تو در پروازند

از شهد وجودت سرشارشان کن

و آرام بنگر

.که چگونه سبکبار تخم می گذارند

۞۞۞

Rotenburg an der Fulda
هفدهم مهرماه هزار و سیصد و نود و سه

۞۞۞

نسخه برای چاپ

 پروانه