Wasser (1967)

آب

سهراب سپهری
١٣٤٦
Sohrab Sepehri ( 1928 – 1980 )

Machen wir das Wasser nicht dreckig:
flussabwärts trinkt vielleicht eine Taube Wasser.
Oder in einer fernen Lichtung wäscht ein Stieglitz die Feder.
Oder in der Oase wird ein Krug voll.

Machen wir das Wasser nicht dreckig:
Vielleicht läuft dieses fließende Wasser zum Fuße einer Weinpappel,
um eines Herzens Trauer herunter zu waschen.
Vielleicht hat die Hand eines Derwischs
ein trockenes Brot ins Wasser eingetaucht.

Eine schöne Frau kam an den Flussrand,
machen wir das Wasser nicht dreckig,
das schöne Antlitz hat sich verdoppelt.

Wie belebend ist dieses Wasser!
Wie rein ist dieser Fluss!
Was für eine Reinheit haben die Menschen flussaufwärts!
Ihre Quellen sollen perlend bleiben,
ihre Kühe sollen lange Milch spenden!
Ich habe ihr Dorf nicht gesehen,
zweifelsohne ist an ihren Hütten die Fußspur Gottes.
Der Mond erhellt dort das Feld des Wortes.
Zweifelsohne sind die Mauern in dem Dorf flussaufwärts niedrig.
Seine Bewohner wissen, was für eine Blume die Anemone ist.
Zweifelsohne ist dort das Blaue blau.
Die Dorfbewohner wissen Bescheid, wenn eine Knospe aufgeht.
Was für ein Dorf muss es sein!
Seine Gassen und Gärten sollen voller Musik sein!
Die Menschen am Ursprung des Flusses verstehen das Wasser.
Sie haben das Wasser nicht dreckig gemacht,
machen wir auch das Wasser nicht dreckig.

***

آب را گل نكنيم
در فرودست انگار، كفتري مي‌خورد آب
يا كه در بيشه دور، سيره‌ای پر مي‌شويد
يا در آبادي، كوزه‌ای پر مي‌گردد

آب را گل نكنيم
شايد اين آب روان، مي‌رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي
دست درويشي شايد، نان خشكيده فرو برده در آب

زن زيبايي آمد لب رود
آب را گل نكنيم
روي زيبا دو برابر شده است

چه گوارا اين آب
چه زلال اين رود
مردم بالادست، چه صفايي دارند
چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شيرافشان باد
من نديدم دهشان
بي‌گمان پاي چپرهاشان جا پاي خداست
ماهتاب آن‌جا، مي‌كند روشن پهناي كلام
بي‌گمان در ده بالادست، چينه‌ها كوتاه است
مردمش مي‌دانند، كه شقاق چه گلي است
بي‌گمان آن‌جا آبي، آبي است
غنچه‌ای مي‌شكفد، اهل ده باخبرند
چه دهي بايد باشد
كوچه باغش پر موسيقي باد
مردمان سر رود، آب را مي‌فهمند
گل نكردندش، ما نيز
آب را گل نكنيم

Leben und Werke von Sohrab Sepehri