Hinter den Meeren (1967)
auszugsweise Übersetzung
پشت دریاها
١٣٤٦
Sohrab Sepehri ( 1928 – 1980 )

Ich werde ein Boot bauen
und zu Wasser lassen.
Von diesem fremden Land werde ich mich entfernen,
in dem es keinen Menschen gibt,
der in der Lichtung der Liebe die Helden weckt.
Das Boot ohne Netz
und das Herz ohne Wunsch nach Perlen
werde ich weiterhin fahren.
Ich werde mich weder in die blauen Farben
noch in die Meeresfeen verlieben,
die ihren Kopf aus dem Wasser herausstrecken.
. . .

Hinter den Meeren ist eine Stadt,
in der die Fenster zum Licht der Erkenntnis geöffnet sind.
Und die Dächer sind der Aufenthaltsort von Tauben,
die das Aufsteigen der menschlichen Intelligenz beobachten.
In der Hand jedes zehnjährigen Kindes dieser Stadt
ist ein Ast der Einsicht.
Die Stadtbewohner betrachten eine Feldbegrenzung genau so
wie eine Flamme, wie einen zarten Traum.
Die Erde hört die Musik deines Gefühls,
und der Klang der Flügel der mythischen Vögel kommt mit dem Wind.

Hinter den Meeren ist eine Stadt,
in der die Weite der Sonne
dem Blickwinkel der Frühaufsteher entspricht.
Die Dichter sind dort der Erbe von Wasser, Weisheit und Licht.

Hinter den Meeren ist eine Stadt!
Man muss ein Boot bauen.

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
که در آن هیچکسی نیست که در بیشهء عشق
قهرمانان را بیدار کند

قایقی از تور تهی
و دل از آرزوی مروارید
همچنان خواهم راند
نه به آبی ها دل خواهم بست
نه به دریا پریانی که سر از آب بدر می آرند
…
پشت دریا ها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلّی باز است
بام ها جای کبوترهایی است که به فوارهء هوش بشری می نگرند
دست هر کودک ده سالهء شهر، شاخهء معرفتی است
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف
خاک، موسیقی احساس ترا می شنود
و صدای پر مرغان اساطیر میاید در باد

پشت دریاها شهری است
که در آن وسعت خورشید به اندازهء چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند
پشت دریا ها شهری است
قایقی باید ساخت

Leben und Werke von Sohrab Sepehri