هست گلهائی در این گلشن که از سرما نمی میرد
واندرین تاریک شب تا صبح
عطر صحرا گسترش را از مشام ما نمی گیرد

زنده یاد سیاوش کسرائی
دی ماه ۱۳۳۶

باز خزان آمد و نقّاش شد
دشتِ به شوق آمده زرفام شد
بادِ فتّانه فسون ساز کرد
برگ به آغوش زمین ناز شد
جنگل چون این همه غوغا بدید
سبزی رویش همه سرخاب شد
مرغِ مهاجر به طلب گفت باز
دی براه است، دگر نوبت پرواز شد
ریشه در این خاکم و صد آرزو
سینه نگهدار بهین راز شد
گردشِ گیتی بنگر، سیرِ برگ
نِی که چنین جهد به ابطال شد

۞۞۞

چهاردهم آبان ماه هزارو سیصد و نود
Englischer Garten, München