برای بتینا

خواب چه خوش می کشد
دست نوازش به پلک
می کشد او صد نگار
اهلی او گشته کِلک
دیده و دل گیرد و
عالم دیگر برد
گاه خرامان رود
گاه شتابان شود
می بردم کوی دوست
عاقل و شیدا هم اوست
سر بنهم سینه اش
شرح دهم قصّه ها
گاه نوازش کند
گاه زند دادها
قند و هلاهل یکیست
قاضی عادل که اوست
طی شود این گونه شب
پر شود لب به لب
جان من اسفنج وار
زعطر و تمنای دوست
باز سحر می رسد
وقت سفر می رسد
دیده گشایم خمار
مرغ دلم بیقرار
خامه بگیرم بدست
زین صنمم بت پرست
هر چه کشم از دست دوست
باز شام دگرم آرزوست

۞۞۞
بیست و دوّم مردادماه هزارو سیصد و نود
Rotenburg an der Fulda