Der Tod der Farbe
(aus dem gleichnamigen Buch; erste Erscheinung im Jahre 1951)
Sohrab Sepehri

Eine Farbe ist am Rande der Nacht
wortlos verstorben.
Ein schwarzer Vogel ist über ferne Wege gekommen
und besingt von Daches Höhe die Nacht der Niederlage.
Siegesbetrunken ist gekommen
der Vogel, der die Trauer anbetet.

In dieser Niederlage der Farbe
ist jegliches Lied auseinandergerissen.
Einzig die Stimme des tapferen Vogels
verziert das Ohr der einfachen Stille
mit dem Ohrschmuck des Widerhalls.

Der schwarze Vogel, über ferne Wege gekommen,
hat sich auf das hohe Dach der Nacht der Niederlage gesetzt
wie ein Stein, regungslos.
Den Blick hat er
über die vernebelten Gestalten in seiner Phantasie gleiten lassen.
Ein seltsamer Traum quält ihn:
die Blumen der Farbe sind im Boden der Nacht aufgegangen.

Auf den Straßen des Wohlgeruchs
ist die Brise verstummt.
Jederzeit eine Täuschung im Sinne
zeichnet etwas mit seinem Schnabel
dieser Vogel, der die Trauer anbetet.
Eine Fessel ist gerissen.
Ein Schlaf ist zerbrochen.
Der Traum des Landes
hat die Legende vom Aufblühen der Blumen der Farbe
vergessen.
Still muss man die Windung dieses Weges passieren:
eine Farbe ist am Rande dieser grenzenlosen Nacht verstorben.

***

Leben und Werke von Sohrab Sepehri

***

سهراب سپهری
مرگ رنگ

رنگی کنار شب
بی حرف مرده است
مرغی سیاه آمده از راه های دور
می خواند از بلندی بام شب شکست
سرمست فتح آمده از راه
این مرغ غم پرست
در این شکست رنگ
از هم گسسته رشته ی هر آهنگ
تنها صدای مرغک بی باک
گوش سکوت ساده می آراید
با گوشوار پژواک
مرغ سیاه آمده از راههای دور
بنشسته روی بام بلند شب شکست
چون سنگ ‚ بی تکان
لغزانده چشم را
بر شکل های در هم پندارش
خوابی شگفت می دهد آزارش
گلهای رنگ سرزده از خاک های شب
در جاده ای عطر
پای نسیم مانده ز رفتار
هر دم پی فریبی این مرغ غم پرست
نقشی کشد به یاری منقار
بندی گسسته است
خوابی شکسته است
رویای سرزمین
افسانه شکفتن گلهای رنگ را
از یاد برده است
بی حرف باید از خم این ره عبور کرد
رنگی کنار این شب بی مرز مرده است