دانه پاشیده ام در مهتابیِ خانه ام
ظرفِ آبی در گوشه ای نهاده ام
برای پرندگانِ رها در جنگل و چمن
این خویشاوندانِ خنیاگرِ نازنینِ من
لحظه ای حاضرند و لحظه ای دور از نگاه
:عشقِ بالنده را گردند با پروازِ خود بهترین گواه
آرزویِ آزاد ماندن برای خود و دیگران
شور وشوقِ آزاده زیستن در جهانِ بیکران
۞۞۞
Rotenburg an der Fulda
چهارم فروردین ماه هزار و سیصد و نود و چهار
۞۞۞
نسخه برای چاپ آزاده